Zelfoprechtheid, wat is het, wat is het niet?

Van spirituele, religieuze, culturele en nog meer opvattingen
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Zelfoprechtheid, wat is het, wat is het niet?

Bericht door Martijn »

Zelfoprechtheid is een term die ik leerde kennen bij Desteni. Wat is het? Wat is het niet?

Om met het laatste te beginnen; kijk als b.v. iemand iets zegt tegen me en ik heb daar een emotionele reactie op, dan is dat niet zelfoprecht. Waarom, omdat de emotie geheel uit zichzelf opkomt en het niet iets is waartoe ik zelf besluit. Het is dus emotie-oprechtheid om zo te zeggen, geen zelfoprechtheid. Iedereen weet dat in feite, want we zeggen daarover: ik werd overmand door emoties, of, mijn emoties gingen met me op de loop, of, ik werd overspoeld door emoties. Als we in zo’n toestand dan spreken, is het in feite de emotie die voor ons spreekt, die laten we voor onszelf doorgaan. De emotie drukt zich uit. We zeggen dan ook: “ik ben boos” b.v, dus niet “ik ben mezelf” en later zeggen we dan wel: “ik was mezelf niet”.
Toch zijn we geneigd te geloven dat de emotie is wie ik ben. Als we opletten kunnen we merken dat wie ik ben is de gewaarwording van de emotie die zich uitleeft.
Waar komt die emotie vandaan die in mijn bewustzijn opkomt? Uit het onderbewuste, da’s logisch. Er blijkt een reactiepatroon in mij aangelegd te zijn dat door de woorden van iemand geactiveerd kan worden en dat produceert een bepaalde emotie en een bepaalde opvatting van wat iemand bedoelt met zijn/haar woorden. Altijd als iemand zoiets zegt voel ik me zo, het is een patroon wat zich herhaalt. Hoe komt dat in mijn onderbewuste? Ik heb het een keer gekopieerd van iemand die ik zo zag reageren, of ik heb het geërfd van mijn ouders, of ik zag het in een film zo gedaan worden, zoiets. Ik ben dat onmiddellijk ‘vergeten’ m.a.w. het is meteen weggezonken in mijn onderbewuste. En als ik later dan mezelf zo zie reageren weet ik niet beter of ‘dit ben ik’, ‘ik reageer zo’. Maar in feite reageert het reactiepatroon. En dat is dus zelfonoprecht.

Zelfoprechtheid is wanneer er geen reactie opkomt die ik voor mezelf laat doorgaan. In plaats van een emotie ben ik hier zelf. Ik laat niet de emotie bepalen wat ik zeg, ik kijk zelf wat ik kan zeggen; wat is het beste voor iedereen. Hiertoe sta ik een en gelijk aan degene, dat wil zeggen, als ik in diens schoenen stond en ik zou zo spreken, waarmee zou ik dan het beste bijgestaan kunnen worden om mezelf en de problematische relatie die ik ervaar op te helderen, om uit deze situatie te kunnen komen?

Laten we een voorbeeld nemen. Iemand zegt tegen mij: ”jij zit maar te computeren en je neemt nooit ‘s het initiatief om met z’n tweeën iets te gaan doen, bah wat ben jij saai!”. Dat is een verwijt/beschuldiging/oordeel/kritiek. Verschillende mensen kunnen hier verschillende reacties op hebben al naar gelang wat er opgeslagen ligt in hun onderbewuste. Van gekwetst voelen, bang worden, tot boos worden, etc. Stel ik voel een gekwetste reactie maar ik besluit om zelfoprecht te antwoorden. Hiervoor moet ik nu eerst van deze emotie af zien te komen anders beïnvloedt die mij. Ik kan zeggen: “ik voel een reactie die wil ik eerst verwerken, ik geef je later antwoord”. Dan ga ik aan de slag met de tools die ik geleerd heb in het desteniiprocess. En vervolgens kom ik er op terug en ik sta stabiel in de confrontatie met de woorden van degene en ik kan daarom zelf beslissen hoe ik om kan gaan met wat er gezegd wordt om tot een oplossing te komen die voor beiden het beste werkt. Dit is zelfoprechtheid.

Overigens geldt dit precies hetzelfde voor positieve oftewel gevoelsreacties, daarbij zie ik dat een gevoel bepaalt of ik iets zeg, wat ik zeg, hoe ik het zeg, in plaats van mezelf.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Plaats reactie

Terug naar “Debunking, Zelf-Onderzoek & Overige Discussies”