Moestuin

Deel hier je persoonlijke proces en/of je hersenspinsels. Dit forum wordt niet streng gemodereerd.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Moestuin

Bericht door IngridBloemheuvel »

Geeez, er zitten nu zoveel reacties vast aan het woord 'moestuin'... Ik heb nu 2 beelden van de moestuin: het ideaal - lekker wroeten in de grond, ontspannen in mijn lichaam zijn en primair fysiek bezig zijn, dingetjes zien groeien en proeven, de kinderen aan de picknicktafel en dit alles delen met mijn vriendin B. Het paradijs zeg maar lol

En wat het nu geworden is: de hel. Moestuin --> mijn maag draait om. Heftige reactie dus.

Ik heb vastgehouden aan het 1e beeld en wat er werkelijk aan het 'worden' was, ontkent, niet onder ogen willen zien. Waardoor mijn lichaam het nu zo 'uitvergroot' aan me toont.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan om vast te houden aan het ideaalbeeld van 'moestuin' in plaats van hier en nu te zijn en onder ogen te zien wat er werkelijk is.
En niet alleen onder ogen zien maar ook daadwerkelijk de consequenties die daaraan vastzitten te accepteren.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan om vast te blijven houden aan mijn ideaalbeeld van 'moestuin' uit angst dat de realiteit zou kunnen betekenen dat ik dat ideaalbeeld zou moeten opgeven en dat dat het einde zou betekenen van het omgaan met B.

Dat laatste - niet omgaan met B. tsja, aan de ene kant wil ik dat behouden, aan de andere kant wil ik er eigenlijk wél vanaf. Pfff, lekkere polariteiten heb ik gecreëerd. Beide uitgangspunten geven frictie, natuurlijk.

Mijn realiteit nu is dat ik er niet meer naartoe wil. Dat de moestuin nu 'dwang' voor me betekent, afgezeken worden door B. betekent, het nooit goed genoeg doen, aaah, de goede woorden komen nog niet. In ieder geval 'dwang' 'druk' 'geen lucht' 'geen ruimte'

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan om het woord 'moestuin' te verbinden met 'dwang' en 'druk', 'geen lucht en ruimte'. De moestuin is een afgebakend stuk grond dat wij gehuurd hebben van de gemeente om er op ecologische wijze groente en fruit op te verbouwen. Het stuk land is een stuk land, niets meer, niets minder.

Ik heb net alsof gedaan. Net alsof de vervelende, akelige, stekelige opmerkingen van B naar mij toe me niet zoveel deden en dat ik er wel mee om kon gaan. Ik heb mezelf misbruikt, laten misbruiken en daarmee B misbruikt, om een bepaald beeld hoog te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan mezelf te misbruiken, misbruikt te worden door B en dat ik B heb toegestaan misbruik van mij en zichzelf te maken. Hoezo. misbruik? Doordat we allebei dingen hebben achtergehouden voor onszelf en elkaar om iets of iemand niet te verliezen. Onoprecht naar onszelf en elkaar.
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

hommelnest

Bericht door IngridBloemheuvel »

Ik vond een hommelnest op de moestuin, in de grond. Interessant en tegelijk lastig, want ik was dat stukje land aan het ontginnen. Ik heb er iets omheen gezet zodat we er niet per ongeluk op zouden gaan staan en bedacht me dat ik thuis op internet zou opzoeken of de hommels misschien gevaarlijk konden zijn, voor de kinderen.

B viel tegen me uit, voor mij uit 'het niets': HYPOCRIET! Ik was verbaasd en bedacht me dat haar al veel langer iets dergelijks dwars zat ten aanzien van mij. Ooit heb ik gezegd dat ik mensen niet boven dieren stel, hoewel ik er nog niet zo zeker van was/ben of ik dat als puntje bij paaltje komt, ook daadwerkelijk zou uitvoeren. Daar reageerde ze toen ook al zo heftig op.
Ik heb niet gereageerd daarop.
Wel op wat ze vervolgens zei en ook de manier waarop ze het zei: 'als ik een simpel middeltje zoals bijv afwasmiddel vind om ze te doden, dan doe ik dat'. De uitdrukking op haar gezicht daarbij zag ik als 'wreed', bedoeld om mij te kwellen en riep onmiddellijk het beeld van mijn moeder op. Of eigenlijk andersom lol, ik denk dat ik het beeld van mijn moeder er al bij had, anders had ik het waarschijnlijk niet zo uitgelegd, nou ja, whatever.
Daar reageerde ik van binnen wel op - ik heb echter niets gezegd. Gewoontegetrouw, dus. Mijn overlevingsmechanisme: Tegen zulke wreedheid kan ik niet op. Moet ik maar gewoon ondergaan. Ik lik mijn wonden later wel, nu moet ik niets laten zien. Niet laten zien dat ik geraakt ben. Niet de voldoening geven dat de klaarblijkelijke behoefte om mij te kwetsen gelukt is.

Dat is wat mij wel degelijk raakte - wat ik uitlegde als een behoefte in B om mij pijn te doen. Zoals mijn moeder dat deed.
lol ik bedenk me nu dat zij beiden misschien wel meer behoefte hadden om een reactie bij mij los te maken dan om mij te kwetsen - maar da's ook alleen een gedachte, ik weet het niet. Maar wel grappig, dat ik nu pas aan die mogelijkheid denk.

Later die dag, toen we allemaal al weer hoog en breed thuis waren, belde B me op. Ze had op internet gelezen dat de hommels een beschermde soort zijn.
Oké dan
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Re: Moestuin

Bericht door IngridBloemheuvel »

Het punt hierbij is dat ik het dus maar langs me af laat glijden zoveel mogelijk wat andere mensen zeggen of doen - en dat lukt uiteraard niet altijd even goed. Of misschien wel nooit eigenlijk, iets blijft er wel aan me kleven van wat er gezegd/gedaan wordt.

Ik zeg dus ook niet: ho! genoeg, tot hier en niet verder! Kan ik ook niet omdat ik die houding kies - in mezelf gaan zitten, doen alsof.
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Re: Moestuin

Bericht door Martijn »

dank voor het delen.
trouw blijven vergeven, elke keer dat er iets blijft hangen is er iets aangeraakt, een punt in jou. Lijkt niet op te schieten en zich steeds te herhalen. Is niet zo, is mijn ervaring: op een gegeven moment is het incidentele vergeven klaar en kun je het onderliggende punt in z'n geheel rechtstreeks aanpakken. Met een paar goedgemikte zelfvergevingen is het dan afgelopen met zo'n patroon.
Kun je de gecorrigeerde toepassing leven.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Re: Moestuin

Bericht door IngridBloemheuvel »

cool, bedankt Martijn. Het lijkt inderdaad niets op te schieten - steeds weer hetzelfde patroon. Ik zie wel dat ik het verleden herhaal in het heden, alleen vaak nog niet op het moment zelf. Dus inderdaad, elk punt blijven vergeven 'tot de kern bloot ligt' :D
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Re: Moestuin

Bericht door Martijn »

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben dat ik niet in het moment zelf zie dat ik het verleden herhaal?
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Re: Moestuin

Bericht door IngridBloemheuvel »

ja en blijven vergeven dat ik het niet zie. Zacht maar ferm naar mezelf zijn.

Ben ondertussen al weer een aantal keer op de moestuin geweest en er lekker gewerkt. Wel zie ik een neiging in mezelf om dan in gedachten dingen te zeggen tegen B (ik was er niet met haar trouwens), dus in die tredmolen van verdediging/verwijt te gaan - mezelf stoppen dus, praktische toepassing.

Die gesprekken in mijn hoofd dienen dan eigenlijk voornamelijk om mezelf te 'sterken' - ik ben dus bang dat ik mezelf in de steek zal laten als puntje bij paaltje komt, en weer op de 'oude toer' zal gaan, geen vertrouwen in mezelf nog.

Ik stopte dus met die gesprekken in mijn hoofd en herhaalde mijn 'directies' - veel simpeler en doeltreffender. Mijn hoofd is dan weer leeg (voor even) en ik ben weer hier (voor even)

Op dit moment is mijn directie: ik sta
Ik voel dan meteen mijn voeten, de aarde en stevigheid, ferm en zacht tegelijkertijd
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Re: Moestuin

Bericht door IngridBloemheuvel »

Weer een paar weken verder.

Vanmorgen werd ik wakker en voelde heel duidelijk in mezelf dat ik ging stoppen met de moestuin, dwz stoppen met het 'hebben' van een moestuin samen met B.

Ik zag heel duidelijk dat het niet zou stoppen, dat wat ik als 'gepush' van B benoem, dat het niet minder zou worden totdat ik het totaal op 'haar manier' zou doen en dan nog zou het niet ophouden. Ik zag een lijn lopen tussen alle vrouwen in mijn leven - mijn moeder en vriendinnen - met wie ik dergelijke conflicten had. Wat ik ook deed, hoe ik het ook deed, het was nooit goed. En ik, zo plooibaar als maar kan, voegde me naar hun wensen, eisen, verlangens, frustraties en kreeg uiteindelijk toch naar mijn hoofd dat het niet genoeg was, niet goed genoeg. lol - zelfs mijn 'plooibaarheid' was niet oké, maar een eigen wil hebben ook niet hahaha wat een bullshit.

De afgelopen weken hebben we een praktische oplossing proberen te vinden voor het 'conflict': we hebben de tuin in tweeën gedeeld en ieder zou verantwoordelijk zijn voor haar eigen stuk. Gewoon een praktisch gezond verstand oplossing. In 1e instantie leek dat goed te werken.

Uiteindelijk toch niet. Onderhuids en bovenhuids bleef B zich toch bemoeien met mijn stuk, hoe erg ze ook haar best deed om dat niet te doen.
Ik heb het B gezegd dat ik ermee stop. Van haar heb ik alle oordelen die ik zelf al naar mezelf had, naar mijn hoofd gegooid gekregen :)

B: 'je gooit de handdoek in de ring' - mijn versie: ik ben laf, ik mag het conflict niet uit de weggaan

Gezond verstand: als je in de ring staat en meer stoten incasseert dan je aankunt, stop je - werp je de handdoek in de ring.

B: 'je wilt je verantwoordelijkheid niet nemen' - mijn versie: ben ik stiekum bang om het inderdaad niet aan te kunnen en wil ik dat niet uitzoeken om B niet de genoegdoening te geven?

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan om niet te mogen 'falen' alleen om B niet gelijk te laten hebben.
Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan om af te dwalen van plezier hebben in mezelf en de moestuin en het samenzijn met B en de kinderen, als reactie op B
Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan om in plaats van te staan als en voor wat ik wil uitdrukken, me te begeven op het misleidende pad van 'rekening houden met'
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Plaats reactie

Terug naar “Schrijf jezelf naar Vrijheid”