dit leven is een leugen

Deel hier je persoonlijke proces en/of je hersenspinsels. Dit forum wordt niet streng gemodereerd.
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

dit leven is een leugen

Bericht door Martijn »

ik las ooit 's een boek dat heette zo: dit leven is een leugen, Ging over een vrouw in Mexico, levensverhaal, met onvoorstelbare gebeurtenissen en belevenissen.
Die titel gaat de laatste dagen door me heen. Ik heb om me heen als werkelijkheid en als lichaam het ontwerp van de Reptilianen en hun helpers. Ik loop in een bedachte werkelijkheid rond. Daarin ben ik dan als persoon ook nog eens vormgegeven door hun. En niet alleen ik, iedereen loopt hier rond als een door reptilianen bedachte entiteit, wezen. En praat alszodanig en ziet zeichzelf als zijnde dat bedachte.
(jaren geleden kwam ik er al op dat ik in een bedachte werkelijkheid rondloop, bedacht door ambtenaren, ontwikkelaars, architecten, politici, designers, ingenieurs enz enz., voornamelijk mannen trouwens. Ik loop rond in hun gedachten die nu als werkelijkheid om me heen staan)

Ik zag een verdorde bloem en het drong tot me door: hoe heb ik dit ooit leven kunnen noemen? Iets waar dorre snippertjes materie van overblijft: de gedachte-vorm. In bloemen is heel goed te zien dat alles met wiskundige berekeningen in elkaar is gezet: allerlei patronen, herhalingen van wetmatigheden. En dan al die kleuren waarin bloemen verschijnen en dan nog weer geuren die daaruit komen, hoe echt wil je het hebben? Heel creatief allemaal, maar het bestaat zolang leven het met zichzelf vult, het is niet geschikt leven permanent tot uitdrukking te brengen.

Voor dat doel is de kringloop van het leven bedacht, groeien bloeien, verwelken, vergaan, composteren, en dan weer voedingsbodem zijn voor nieuwe planten. Zo lijkt het net of dat Leven is wat zichzelf in stand houdt. Echter wat vergaat zijn de bedachte vormen. En dat hele gedoe van verwelken, doodgaan zou op die manier niet nodig zijn als Leven zichzelf zou uitdrukken. Het is de vraag of er dan uberhaupt materiele vormen zouden zijn.

Materie is immers ook van A tot Z bedacht: allemaal wiskunde, wetmatigheden, structuren. Energetische trillinkjes, de energie ontleent aan Leven zelf, door stimulatie. Om van Leven iets te maken wat het niet is, wat niet uit Leven als zichzelf voortkomt maar uit de gedachte, de mening wat leven zou moeten voorstellen.

Dus eerst hebben wij ons uit Leven losgemaakt om apart te kunnen staan, met een eigen visie, ook al geldt die niet voor alles en allen 1 en gelijk, toch daarvan uitgaan (=spite, eigengereidheid) en daarvandaan hebben we gecreeerd en ziiten we nu met een volledig kunstmatige werkelijkheid waar niets van klopt en hebben we Leven zo'n beetje opgesoepeerd om dit bedachte allemaal maar in stand te houden en voort te zetten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben spijt te voelen over de werkelijkheid die ik heb meegecreeerd.
Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben me boos te voelen op mezelf dat ik me uit Leven heb losgemaakt en een standpunt ben gaan innemen, en zo het geheel ben gaan veronachtzamen en niet op mijn schreden ben teruggekeerd maar heb volhard in mijn gereduceerde zijn en daarmee onnoemelijk veel pijn en lijden veroorzaak.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Plaats reactie

Terug naar “Schrijf jezelf naar Vrijheid”