geheim gedachtenleven

Deel hier je persoonlijke proces en/of je hersenspinsels. Dit forum wordt niet streng gemodereerd.
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

geheim gedachtenleven

Bericht door Martijn »

Hoi,
vandaag teste ik in het kader van mijn SRAT wat het belangrijkste punt was om aan te werken en het was: verslaving. Alweer. Deze en "meningen" zijn nog al eens aan de orde.
Verder communiceren via de spier wees uit: spiritualiteit.
Een emotie daarbij kwam uit de spiercommunicatie (sc) was irritatie.

Ik had geen idee waar het over ging dus ik begon twee voor de hand liggende zelf-vergevingen op t eschrijven:
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben geïrriteerd te zijn over mijn verslaving aan spiritualiteit.
Dat deed nog geen belletje rinkelen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben verslaafd te zijn aan spiritualeit.

Ik voelde ergens iets dagen...
meer niet.
Ik vroeg of er in het woordenboek een woord stond wat duidelijkheid kon bregen.
Opgewekte stemming, kwam eruit.
Toen "zag" ik het: Ik kijk desteni filmpjes en lees desteni materiaal en ik neem deel aan dit forum en zo blijf ik in een opgewekte stemming.
Ook door het denken van desteni gerelateerde gedachten creëer ik een opgewekte stemming.
Daar ben ik erg geïrriteerd over. Dat merk ik nu pas, nu ik erover schrijf.
Ook een aanwijzing vie de sc: schrijf hier over.
Dat trekje heb ik van m'n moeder, almaar bezig om een opgewekte stemming te creëren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben irritatie te voelen bij het creëren van een opgewekte stemming.
Nu adem ik eens even flink diep, een paar keer, om de lucht te klaren, om deze constructie verder op te lossen.
Ik vergeef mezelf toe te staan teleurstelling te voelen over het opgeven van deze verslaving.
Nu voel ik m'n kaken trillen, spanning komt eruit.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben boosheid te voelen over de onechtheid van de kunstmatig gecreëerde opgewekte stemming.
Nu, 10 minuten later voel ik mij, zuchtend, dieper in m'n lichaam zakken, m.n. buik gebied, benen. Hè hè, dat wordt al beter! Ik irriteer me hier al aan vanaf m'n kindertijd!.
Ik voel moeheid loskomen m.n. uit m'n rug.
Ik kan nog niet geloven dat ik hier daadwerkelijk vanaf kan komen, van het dwangmatig creëren van een opgewekte stemming.
Voel iets oplossen van de rechterkaak naar beneden doorheen m'n lever (daar had ik de boosheid geparkeerd).
Ik voel verdriet dat ik m'n lichaam gepijnigd heb met deze constructie.
Ik vergeef mezelf niet toegestaan te hebben mij uit te spreken tegen mijn moeder over haar kunstmatige, dwangmatige stemming creatie.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mij naar de aarde te hebben laten sturen met het idee dat ik alles wat er niet klopt lijdzaam moet aanzien zonder mij uit te spreken, zonder erop te wijzen.

Ik vergeef mezelf de pijn in m'n lichaam toegestaan en aanvaard te hebben die het lijdzaam aanzien van alles wat niet klopt teweegbrengt, vanuit het idee dat ik daar karmisch gezien goed aan doe.

Ik vergeef mezelf niet toegestaan te hebben te "zien" datikstilzwijgend heb ingestemd met al wat niet klopt in de wereld vanuit de gedachte dat het goed voor me was om het lijdzaam aan te zien.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben alleen geïnteresserd te zijn in de verbetering van mijn eigen "karma" en de misstanden in de wereld te laten voor wat ze zijn.

Het wordt nog gekker, wat ik ontdek:
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben genoegen te scheppen in de problemen die andere mensen ondervinden, vanuit de gedachte dat hoe meer moeiijkheden ik lijdzaam aanzie hoe beter ik ervan word!
Een pijn in een groot deel van m'n rug komt los...
M'n lichaam schudt kort, heb ik vaker na zelf-vergeving.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben schuld te voelen tegenover de mensheid, tegenover alles.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in mijn geheime gedachtenleven alles en iedereen uit te lachen om hun geploeter, bij de gedachte dat ik goed zit.
Dit durf ik haast niet onder ogen te zien...
Je begrijpt dat ik hierom angst heb voor mijn medemensen, want wàt als die erachter komen dat ik zo met ze omga????!
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben angst te koesteren voor mijn medemensen omdat ik hen in het geheim uitlach.
Of, anders gezegd, meer dirct:
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben angst voor jullie te koesteren omdat ik jullie in het geheim uitlach, m'n tong tegen jullie uitsteek en jullie aan jullie lot overlaat, mijzelf erin verheugend dat ìk goed zit.

Hoe kan ik mijn bestaan verantwoorden tegenover jullie en tegenover alles... die vraag dringt zich op.
Ik verdenk mezelf ervan de sinusitis, de aangezichtholte ontsteking te hebben gemanifesteerd als tastbaar excuus om te kunnen zeggen: kijk ik ben ziek en daarom kan ik niks doen, terwijl ik in het geheim niks doe omdatik denk dat ik er alsmaar beter van word hoe langer ik niks doe en mij afgezonderd opstel.
Dus, ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben sinusitis te manifesteren als dekmantel voor mijn geheime gedachte dat ik beter word hoe langer ik het lijden van alles aanzie vanuit mijn afgezonderde positie.
Ik leg mijn lot in jullie handen. Dat lijkt niet meer dan eerlijk. En ik leg jullie lot in mijn handen.
Ik doe afstand van mijn uitzonderingspositie.
Ik ben een en gelijk met jullie.
Ik open mijn lot en verbind het met dat van jullie.
Wij hebben één lot. Ik beweeg nu ademend in en als dit ene lot.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Plaats reactie

Terug naar “Schrijf jezelf naar Vrijheid”