Leiderschap Leven vs Polariteit Uitspelen

Hier kun je vragen stellen voor directe feedback. Indien later blijkt dat het ergens in het forum past, zullen we dit later verplaatsen.
Leila
Berichten: 3
Lid geworden op: 26 dec 2012, 21:38

Leiderschap Leven vs Polariteit Uitspelen

Bericht door Leila »

Hier een response dat ik voor iemand heb uitgeschreven.
Voor context: de persoon bevond zich in een situatie waarbij deze zich een functie van leiding/autoriteit zou moeten aannemen. Toen we dit bespraken en de persoons relatie naar leiderschap toe kwam het volgende punt op:
ik heb er ook schrik van omdat ik mij vroeger wel in situaties heel sterk/machtig gemanifesteerd heb maar dan altijd gewelddadig
Wat we al hebben vastgesteld in onze vroegere chats, is dat je in het algemeen een tendens hebt naar een onderdanige/inferieure houding. Dit betekent niet dat je het niet in je hebt om woorden te leven/uit te drukken zoals richting geven, direct zijn, zelf vertrouwen hebben, motivatie, autoriteit etc. Deze woorden, bestaan al in jou maar je hebt deze onderdrukt in momenten waarin je jezelf hebt gecompromitteerd. Dit zijn meestal moment waarin je weet en ziet, dat je moet ‘naar voren stappen’ (figuurlijk en letterlijk) en iets moet zeggen/iemand/anderen op iets moet wijzen dat er gemist is – maar waar je dan je ‘zelf-idee’ aanroept, en waarbij wat je wilt zeggen/doen niet ‘past’ in je zelf-idee – en je jezelf dan terug houdt, en stil blijft op een moment dat je je eigenlijk zou hebben moeten uitdrukken.
Omdat dit punt van zelf-expressie niet tot uitdrukking kwam, steekt het ‘vast’ binnen in jezelf. Je hebt je kans gemist, en nu zit je met dit punt binnen in jezelf zonder directie. Je hebt je expressie niet fysiek gekanaliseerd (wat een beslissing impliceert dat zelf ‘mind over body/zelf’ kiest), en dan krijgt de mind ‘heerschappij’ over het punt. Het punt van expressie wordt dan getransformeerd in dat het nu enkel meer ‘een gedachte’ is. Soms blijft het bij dat, in dat het punt wat energetisch geladen wordt – andere tijden broedt deze gedachte en spiraalt het uit naar backchat toe en mee en meer energie wordt geaccumuleerd rond dit punt (Scenario 1).

Dan – kan er zich een moment voor doen (Scenario 2), waar je genoeg hebt gehad van je ‘zelf-idee’. Iets of iemand triggert een reactie in jou, dat je zelf-limitaties als je geaccepteerde inferioriteit in de spotlight zet. Nu voel je dat je moet ‘op staan’ en ‘leiding moet nemen’. Echter, dit is niet de tijd nog plaats om nu in deze positie te stappen, want het komt niet vanuit een startpunt van zelf-expressie – maar komt tot beweging door de reactie(s) dat zich hadden uitgespeeld binnen in jezelf. Nu, komt alle energie dat zich heeft staan opbouwen van Scenario 1 (of andere scenario's zoals 1) waar jij jezelf hebt onderdrukt/gecompromitteert – naar boven met een BOEM. Dit is wanneer je gewelddadig/extreem overkomt in wat geïnterpreteerd kan worden als een ‘leiderschapsmoment’. Het is niet echt dat je een positie van autoriteit/leiding inneemt, enkel dat je de andere zijde van de polariteit uitspeelt die gekoppeld is aan je zelf-idee.

Waar het dan op neerkomt, is dat je stil bent wanneer je zou moeten spreken/responderen, waar jij jezelf/je zelf-expessie naar buiten moet brengen – en dat je spreekt (of schreeuwt ) wanneer je eigenlijk zou moeten stil zijn/je expressie naar binnentoe keren in zelf-reflectie. Dus wat je beschrijft, toont aan dat je zelf-expressie uit balans, uit harmonie is.

Deze ‘sterke’ en ‘machtig’e manieren waarop je jezelf hebt gemanifesteerd in het verleden, zijn geen authentieke herinneringen/referenties voor wat het betekent om leiderschap te leven. Dus het is best om deze ‘uit te wissen’ van je definitie van leiderschap. Dat (sterke/machtige manifestatie), was enkel een energetische driftbui, voortgebracht van tijden van zelf-onderdrukking en was geen ware zelf-expressie. Je zal kunnen zien/opmerken – dat dit soort driftbuien energetisch geladen zijn, waarbij er een soort ‘buzz’ door je heen gaat. Wanneer je autoriteit/directie/leiderschap leeft, dan is er niet zo’n buzz/energie. Je bent dan helder, hier, in je lichaam, gegrond. Het is ‘normaal’.

Het is gemakkelijk om momenten waarin we ons machtig/sterk ervaren te verwarren met momenten van leiderschap.

Hoe komt dit? Als we terug gaan naar het begin, zien we dat we ons hadden afgescheiden van bepaalde woorden/kenmerken van leiderschap. We zien onszelf niet als ‘zo’n persoon’. In die separatie, maken we de statement dat die woorden/kenmerken ‘meer dan’/’beter dan’ onszelf zijn. We hebben een idee/beeld over hen gecreëerd en wat het betekent om deze woorden te leven in een positief geladen kader. Wanneer we dan in onze driftbui “opstaan”, waarbij we dit zien als ‘buiten ons patroon stappen’ – en waarbij ons stappen in deze ervaring een tijdelijk ‘goed gevoel geeft’; koppelen/linken we deze ‘positieve ervaring’ aan het ‘positieve beeld’ dat we in onszelf hadden gecreëerd over ‘leiderschap/autoriteit’ – en denken we: ‘Aha! Dus dit is wat het moet zijn om deze woorden/aspecten te leven!’ – terwijl dit in feite helemaal niet het geval is.

Dus, wanneer je kijkt en zegt dat je schrik hebt om een positie van leiding/autoriteit te leven als ‘een nieuw patroon’ omdat je in het verleden erin ‘verloren’ geraakte: realiseer, begrijp en zie in dat wat je toen deed, was niet een ‘nieuw patroon’ instappen als meer ‘leidinggevend’/’autoritair’ – maar dat je enkel de andere kant, als de andere polariteit van hetzelfde,oude patroon was aan het uit leven. Je kan dus geen waarde geven/stellen aan dat soort momenten, want zij hadden eigenlijk niets van doen met wat het werkelijk betekent om leiderschap/autoriteit te leven = dat is iets nieuws dat je nog moet leren wandelen en integreren.
Plaats reactie

Terug naar “Stel je vraag aan een Destonian”