conflict

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

conflict

Bericht door Martijn »

conflict is hetgeen waar ik een grote angst voor heb. Ik ervaar in mezelf een conflict wat steeds grotere vormen aanneemt. Ik druk mij in mijn woorden niet uit. Ik praat praatjes as usual. Ja, in het maandagochtend bijeenkomst groepje daar spreek ik sinds kort als mezelf.
Ik vroeg 's toen ik deelnam aan een religieus groepje: ik ga weliswaar om met mijn collega's maar we hebben het nooit over fundamentele onderwerpen. Ik zit daarmee. De priester die erbij was die zei: het gaat er niet om wàt je deelt, het gaat erom dàt je iets deelt. M.a.w. al heb je 't maar even met iemand over het weer, het contact maken op dat moment is waar het om gaat.

Ik vergeef mezelf toegestaan en gaccepteerd te hebben te geloven dat het niks uitmaakt wat ik zeg, zolang ik maar iets deel met mensen.

Woorden, net als gedachten en daden creëren de toekomst. Aandacht geven aan gedachten die zomaar in me opkomen en zich vanzelf ontspinnen tot een gedachtegang die ik dan volg, daarmee creëer ik een toekomst die een voortzetting is van wat er nu is. De kunst is om mezelf uit zo'n beginnende gedachtegang op te vissen en mezelf te vergeven dat ik mezelf had toegestaan en geaccepteerd had erin te gaan en die gedachte te denken alsof het mijn eigen gedachten zijn. Dat zijn het namelijk niet. Ze komen immers automatisch op. En ik wil mijn automaat zijn beëindigen.

Zo is het volgens mij idem met de woorden die ik spreek. Vroeger moest ik niks hebbenvan praatjes over het weer of kletsen. Toen was ik begin twintig. Toen heb ik mezelf aangeleerd om het te kunnen door het na te doen. Omdat ik daardoor acceptabeler werd voor mensen. Ik wilde graag mij mengen onder de mensen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben te praten om acceptabel over te komen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te heben om sociaal geaccepteerd te praten om mij zo onder de mensen te kunnen mengen.
Vaak heb ik toch een nasmaak van zo'n menging, òf ik voel mij in tweeën, een deel van mij is niet betrokken in wat ik zeg, danwel raak ik mezelf al pratend kwijt.
Dus wie mengt zich onder de mensen? niet ik, maar een gemaakt ik, een versie van mezelf. Regularly updated via de media en het onthouden van gebeurtenissen in de vorm van beelden, en ervaringen in de vorm van gevoelens en emoties.
Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben een versie van mezelf te hebben gecreëerd waarmee ik sociaal acceptabel over wil komen.
Ik vegeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben mijzelf kwijt te raken in sociaal acceptabel praten, danwel niet echt betrokken te zijn bij wat ik zeg.

Wat m'n daden betreft, merk ik dat het voor komt dat ik onrust of angst in mezelf voel, al doende. Vanmiddag nog was ik onkruid aan het wieden en daar was ik onrustig in. Dat komt ik hou van die plantjes. Ik ontneem hun hun expressie als levende plant. Aha, wacht 's even, die gaat dan door het wieden in de expressie als verwlkende plant en verwelkte plant. Dan als verweerde en dan als vergane plant, en dan als humus/compost en... er is geen einde. Kijk ik was bezig met de vormen die ik op dat moment zag, de groene planten, afgezonderd uit het geheel. Zodoende was ik zelf uit het geheel en was ik onrustig. Ik keurde mijn handelen af.
Dus dat is voor mij een goede aanwijzing, als ik onrust /angst voel terwijl ik bezig ben dan is het nodig om een stap terug te doen en het geheel te overzien.

Tot zover.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Re: conflict

Bericht door IngridBloemheuvel »

Ja, die herken ik, wat ik 'sociaal onhandig' noemde lol Ik heb mezelf ook aangeleerd me sociaal te gedragen, op feestjes, bijeenkomsten, hier in de buurt etc en heb daar een soort van automatische piloot ontwikkeld: gewoon mijn mond open doen, komt er vanzelf wel iets acceptabels uit (of onacceptabel, hahaha maar dat is wel weer grappig) Het maakt niet uit wat je zegt, als je maar iets zegt. Nou, mooi niet. Ik ben die onzin die ik uitkraam kotszat

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan heb om te praten om het praten om zodoende 'erbij te horen' en zelfs onoprechte dingen heb gezegd, die ik niet eens meende, om sociaal acceptabel te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb geaccepteerd en toegestaan heb om mezelf van mezelf te vervreemden door te praten om het praten om 'erbij te horen' in plaats van te benoemen wat ik ervaarde, voor mezelf en ook hardop voor anderen.

De keren dat ik wél uitsprak wat ik werkelijk ervaarde (en dat is vaker geweest dan ik nu zo zeg) voelde ik mezelf, was ik meer bij mezelf en ondanks eventuele angst om afgewezen te worden, voelde ik mij sterker verbonden met mezelf. Die verbinding met mezelf gaf mij ''kracht in de benen'.
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Plaats reactie

Terug naar “Hoe Progammeer je een Robot naar Zelfeerlijkheid”