Eenheid in bewustzijn en in leven

Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Eenheid in bewustzijn en in leven

Bericht door Martijn »

Wat ik zie als de eenheid waar we wat aan hebben is: leven! Kijk in
bewustzijn daarin zitten we in afgescheidenheid, ieder met z'n eigen
kijk op de dingen, z'n eigen conclusies, doelen, redenen, z'n
persoonlijke gevoelens en emoties en gedachtes.
Onze lichamen bestaan uit stof, materie. Wij niet. In en als ons
bewustzijn bestaan we als energie. Vormen van energie, het ene gevoel
is de ene energie en het andere gevoel is een andere energie. Dmv
gedachtes en beelden wordt de energie vrijgemaakt uit het lichaam en
voelen we het als onze gevoelens/emoties of ook wel als spanning,
stress, onrust.

Wat alles op aarde echter verenigt is het feit dat het leeft. Dat het
ademt, ja ook een steen ademt. Leven is de bron van het bestaan,
zonder leven geen bestaan. In alles is leven aanwezig. Niet dat het
zich vrij kan uitdrukken dat komt nog, maar dit terzijde.
Wat ik zie als opgave die we onszelf moeten stellen willen we in
eenheid en gelijkheid komen met wat hier is in het aardse en met
elkaar, is de herkenning van onszelf en elkaar en al het andere als
vormen van leven. In alles is het zelfde ene leven, dat is de eenheid
en gelijkheid die bij deze planeet hoort.

We putten onze lichamen en de aarde uit door energie als basis van ons
bestaan te nemen. Met energie creëren we een leven voor onszelf wat
niet strookt met de aarde, en daardoor schaden we het leven wat hier
is voortdurend. Wat wij als een normaal menselijk leven zien, is in
feite wereldvreemd. Bijvoorbeeld het idee dat een economie alleen
gezond is als ie groeit, dat is niet in overeenstemming met de
planeet, want die heeft eindige, beperkte grondstoffen. We zijn
verslaafd aan energie (net als in het groot aan aardolie): we moeten
belevenissen hebben om ons bewustzijn mee te vullen. Daartoe
ondernemen we van alles, zonder oog te hebben voor het geheel. We
leven we in een realiteit van oorzaak en gevolg, wat we ook doen of
niet doen, de gevolgen blijven bij ons, daarin is geen vrijheid, ze
dringen zich aan ons op totdat we het snappen.

Hoe maken we deze transformatie van energie/bewustzijn naar
leven/levensgewaarzijn? Door uit onze gedachten, uit onze innerlijke
gedachtegangen te komen, uit onze innerlijke dialogen en redenaties,
en onszelf in de fysieke werkelijkheid te brengen als ademend wezen:
ik adem dus ik besta! Respiro ergo sum. (zoiets, lol) in plaats van
"ik denk dus ik ben". En het denkvermogen enkel te gebruiken ten
dienste van het leven. Niet om een werkelijkheid in stand te houden
die enkel in de verbeelding bestaat over wat belangrijk is en wat
onbelangrijk. Maar hoe kunnen we daadwerkelijk praktisch alles voor
elkaar krijgen zodat het leven op aarde optimaal gedijt.

Er is ook wel een eenheid van bewustzijn: het collectieve onbewuste,
maar daarin ligt de grootst denkbare rottigheid opgeslagen: alles wat
we niet willen zien, alles wat we onderdrukt houden. Deze eenheid is
ons gezamenlijke opruimproject waar we nog zat aan te doen hebben. De
schrikbarende staat waarin de aarde en de mensheid verkeren is de
manifestatie van dit collectieve onbewuste. Het is de spiegel waar we
niet omheen kunnen.

De uitdrukking van onszelf als leven op aarde is gebonden aan de
voorgeschreven systematiek van DNA. Er is dus geen vrijheid, ieder is
gebonden aan de uitdrukking die DNA aan zijn fysiek heeft gegeven. En
qua bewustzijn zijn we bepaald door hetgeen we opgeslagen hebben
liggen in de diepere lagen onderbewust en onbewust. Het bepaalt hoe we
reageren, waar we in geloven, waar/wie we ons goed bij voelen etc etc.
Door grondig zelfonderzoek kunnen we het uitpluizen en opruimen.
Hierin is het desteniiprocess een behulpzame cursus.

De mier en de grasspriet hebben al gekozen voor leven als basis voor
hun bestaan, wat zullen wij mensen kiezen... zullen we blijven vallen
voor de verlokkingen van bewustzijn met alle mooie gekleurde plaatjes?
Voor de energie die ons van leven lijkt te vervullen in de vorm van
ervaringen, belevenissen maar die in wezen het lichaam uitput, zoals
we buiten ons de aarde uitputten, of zullen we ons nederig kunnen
maken en op gelijke voet met de mier en de grasspriet komen, een en
gelijk als ademend leven?

Als het ons lukt, dan wordt de aarde een plaats waar het leven welig
kan tieren en gedijen. Alles wat leeft zal een passende omgeving
hebben. Geen levend ding zal veronachtzaamd worden. De mens zal
eindelijk als dienaar van het leven op aarde werkzaam zijn en daarmee
ook zelf een uitdrukking van leven zijn geworden. Dan hebben we de
aarde als hemel gecreëerd.

Daar bidden mensen toch om: "Uw koninkrijk kome" of iets dergelijks,
maar het komt niet, als we het niet zelf doen dan komt het er niet.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Plaats reactie

Terug naar “Onderzoek van Natuur & Bewustzijn”