niet te vergelijken

wat is het verschil - deel hier je realisaties, vragen, ervaringen
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

niet te vergelijken

Bericht door Martijn »

In een relatie gaan met iemand vond ik altijd een leuk avontuur. Ik werd ineens speciaal en verwend met aandacht en aanraking en sex. Dat wou ik natuurlijk niet meer kwijt dus ging ik me zo gedragen dat ik in de smaak zou vallen en ik ging bepaalde dingen zeggen en andere dingen zei ik maar liever niet.
Dat ging dan enige tijd goed, totdat ik zoveel van die dingen van mezelf had onderdrukt dat het teveel werd om nog langer onderdrukt te houden, en ineens was ik dan een keer geïrriteerd en nog wat later maakte ik dan de eerste ruzie. Of ik werd na verloop van tijd gedeprimeerd en dat werd dan steeds erger.
Ik heb 't vele malen opnieuw gedaan en het werkte altijd zo.
Met elkaar vast komen te zitten in gedragspatronen en rolverdelingen. Dingen tegen m'n zin gaan doen omdat het erbij hoort of voor de ander. Het gaat vroeger of later wringen.
Manipulatie. Dat kenmerkt voor mij relaties. Ik wil iets van mijn partner en ik ga proberen diegene zover te krijgen dat die het mij geeft. Of ik heb iets te geven en nou moet diegene dat fijn vinden om te ontvangen. Dmv. woorden en lichaamstaal en gedrag probeer ik de situatie naar m'n hand te zetten, een gunstige stemming te creëren.

Sinds het toepassen van Zelfvergeving merk ik wat een veelvuldige manieren van Zelfonoprechtheid ik in mezelf verzameld had om toe te passen in een relatie.

Ik merkte dikwijls in de relatie wel dat ik iets fakete of dat ik de boel verdraaide. Maar ik vond 't altijd belangrijker om m'n zin te krijgen en geen gezichtsverlies te lijden door toe te moeten geven dat ik onoprecht was. Van veel was ik me ook niet bewust wat ongemerkt een rol speelde, zoals emotionele behoeftes, emotionele gehechtheid, emotionele afhankelijkheid.

Nadat mijn laatste relatie stuk was gelopen en ik helemaal kapot van verdriet was, ontdekte ik iets nieuws, een nieuw perspectief. Ik raakte mezelf aan en het voelde precies zo alsof zij mij aanraakte.
Doink??! Ik deed 't nog 's en ja, precies 't zelfde. Zo begon ik er achter te komen dat wat ik dacht van haar te krijgen, zoals aanraking bv. ik mezelf had gegeven. Zij raakt mij aan, maar wat ik voel maak ik zelf. Ik raak haar aan, wat ik voel maak ik zelf.

Wat ik in haar zag, eigenschappen, hoe zij aanvoelde, ja de hele indruk die ik van haar had kwam uit mezelf voort, ik projecteerde hem op haar, ik dichte hem haar toe. Ik had dus een relatie met een deel van mezelf waarvan ik "zei": dit ben jij. Nu was ik gesplitst, een deel van mij was ik, een ander deel was zij. Nu voelde ik mij zonder haar niet compleet. Met z'n tweeën vormden we een eenheid. Nu kon ik niet meer zonder haar.

Toen de relatie stuk liep omdat ik de onderdrukte eigenschappen niet langer meer onderdrukt kon houden, was ik dan ook kapot. Dacht ik. En omdat ik 't dacht voelde ik 't ook, want ik geloofde het. Totdat ik erachter dat zij ik was geweest, en dat ik dus niets verloren was. Vanaf toen was ik klaar met relaties. Ik ging alleen leven en dat was OK en zo zou ik leven en dat deed ik.

Wordt vervolgd
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Gebruikersavatar
IngridBloemheuvel
Berichten: 258
Lid geworden op: 28 dec 2008, 00:46
DIP: Ja
Contacteer:

Re: niet te vergelijken

Bericht door IngridBloemheuvel »

Wie weet er een goed Nederlands woord voor Agreement?
Overeenkomst? Kom overeen kom overheen
Afspraak? spraak af
Ik ben geen Wie, ik ben Hier
Op Weg naar Leven
Maite
Berichten: 57
Lid geworden op: 28 dec 2008, 20:17

Re: niet te vergelijken

Bericht door Maite »

In een relatie gaan met iemand vond ik altijd een leuk avontuur. Ik werd ineens speciaal en verwend met aandacht en aanraking en sex. Dat wou ik natuurlijk niet meer kwijt dus ging ik me zo gedragen dat ik in de smaak zou vallen en ik ging bepaalde dingen zeggen en andere dingen zei ik maar liever niet.
Dat ging dan enige tijd goed, totdat ik zoveel van die dingen van mezelf had onderdrukt dat het teveel werd om nog langer onderdrukt te houden, en ineens was ik dan een keer geïrriteerd en nog wat later maakte ik dan de eerste ruzie. Of ik werd na verloop van tijd gedeprimeerd en dat werd dan steeds erger.
Ik heb 't vele malen opnieuw gedaan en het werkte altijd zo.
Met elkaar vast komen te zitten in gedragspatronen en rolverdelingen. Dingen tegen m'n zin gaan doen omdat het erbij hoort of voor de ander. Het gaat vroeger of later wringen.
Manipulatie. Dat kenmerkt voor mij relaties. Ik wil iets van mijn partner en ik ga proberen diegene zover te krijgen dat die het mij geeft. Of ik heb iets te geven en nou moet diegene dat fijn vinden om te ontvangen. Dmv. woorden en lichaamstaal en gedrag probeer ik de situatie naar m'n hand te zetten, een gunstige stemming te creëren.

Sinds het toepassen van Zelfvergeving merk ik wat een veelvuldige manieren van Zelfonoprechtheid ik in mezelf verzameld had om toe te passen in een relatie.

Ik merkte dikwijls in de relatie wel dat ik iets fakete of dat ik de boel verdraaide. Maar ik vond 't altijd belangrijker om m'n zin te krijgen en geen gezichtsverlies te lijden door toe te moeten geven dat ik onoprecht was. Van veel was ik me ook niet bewust wat ongemerkt een rol speelde, zoals emotionele behoeftes, emotionele gehechtheid, emotionele afhankelijkheid.

Nadat mijn laatste relatie stuk was gelopen en ik helemaal kapot van verdriet was, ontdekte ik iets nieuws, een nieuw perspectief. Ik raakte mezelf aan en het voelde precies zo alsof zij mij aanraakte.
Doink??! Ik deed 't nog 's en ja, precies 't zelfde. Zo begon ik er achter te komen dat wat ik dacht van haar te krijgen, zoals aanraking bv. ik mezelf had gegeven. Zij raakt mij aan, maar wat ik voel maak ik zelf. Ik raak haar aan, wat ik voel maak ik zelf.

Wat ik in haar zag, eigenschappen, hoe zij aanvoelde, ja de hele indruk die ik van haar had kwam uit mezelf voort, ik projecteerde hem op haar, ik dichte hem haar toe. Ik had dus een relatie met een deel van mezelf waarvan ik "zei": dit ben jij. Nu was ik gesplitst, een deel van mij was ik, een ander deel was zij. Nu voelde ik mij zonder haar niet compleet. Met z'n tweeën vormden we een eenheid. Nu kon ik niet meer zonder haar.

Toen de relatie stuk liep omdat ik de onderdrukte eigenschappen niet langer meer onderdrukt kon houden, was ik dan ook kapot. Dacht ik. En omdat ik 't dacht voelde ik 't ook, want ik geloofde het. Totdat ik erachter dat zij ik was geweest, en dat ik dus niets verloren was. Vanaf toen was ik klaar met relaties. Ik ging alleen leven en dat was OK en zo zou ik leven en dat deed ik.

Wordt vervolgd
Dank je om te delen - heel duidelijk en herkenbaar.
Wie weet er een goed Nederlands woord voor Agreement?
Overeenkomst? Kom overeen kom overheen
Afspraak? spraak af
Ik zou gaan voor overeenkomst :)
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Re: niet te vergelijken

Bericht door Martijn »

Overeenkomst vond ik eerst te zakelijk klinken. Toen ik dat eraf had gehaald dmv Zelfvergeving, (het was een lading die ik aan het woord gehecht had) bleek het te voldoen. Het woord leg ik uit als: over de eenkomst; twee mensen worden het eens en daar gaat het over. De beschrijving van waarover de twee het eens zijn geworden.
Afspreken is voor mij: je hebt het met elkaar over iets tot je 't eens bent en dan is het spreken af. Dat zou dus ook kunnen: afspraak.

Het is in de eerste plaats een afspraak met mezelf om volstrekte zelfoprechtheid toe te passen. We spreken met elkaar af om dat uitgangspunt te leven, waar te maken.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Re: niet te vergelijken

Bericht door Martijn »

Na een aantal jaren alleen geleefd te hebben, ontmoete ik een vrouw. Ze maakte een paar grapjes tegen mij en over mij. Ik zei wat zou je nou werkelijk tegen me willen zeggen. Na enige tijd zei ze: je boeit me. Dat is natuurlijk niet zo mooi, geboeid zijn. Dus daar wilde ik wat aan doen, ik zei dan wil ik wel een afspraak maken om elkaar te ontmoeten maar niet met als doel een relatie, want daar ben ik niet op uit. Ze schrok zich kapot bij het woord relatie, ze deed letterlijk een stap opzij.
Ze zei dat ze er niet aan moest denken.
We spraken af voor de volgende dag en toen spraken we over het proces om los te komen van de persoon die je denkt te zijn, over hoe het eraan toegaat in relaties en ik informeerde haar over de mogelijkheid van een agreement. Toen we afscheid namen raakte ik op vriendschappelijke wijze haar arm aan. Ik zag een reactie bij haar, zoiets als verstijven.
Bij de volgende ontmoeting deelde ze haar ervaring, haar gedachtes en gevoelens n.a.v. mijn aanraking.
Ik bracht haar op de hoogte van de Zelfvergevings oplossing en zij ging die toepassen. Zo nu en dan vroeg ik: en, heb je 't jezelf vergeven? Als ik hoorde dat er niet echt een besluit aan ten grondslag lag.
Zo gingen we verder met elkaar om en elke keer als er in één van ons iets aan de hand was dan hadden we het erover en pasten we Zelfvergeving toe. En zo zijn we nu een maand of vijf bezig. Dikwijls roepen de Zelfvergevingen van de één Zelfvergevingen bij de ander te voorschijn.
We zien elkaar meestal in het weekend. Alle valkuilen waar ik normaal gesproken in een relatie in terecht gekomen zou zijn komen voorbij.
Na een maand of zo zei ze op een ochtend: er is niets tussen ons, ik ben nog steeds vrij.
Een tijd later zei ik haar: ik heb je niet nodig. Ze zei: daar ben ik blij om! Ze zei: ik vroeg me af wat er met me zou gebeuren als ik je nooit meer zou zien. Ze zei: dan zou ik OK zijn. Daar was ik heel tevreden over.

Dikwijls zei ze nadat we Zelfvergevingen hadden uitgesproken: in een relatie waren we nu... of: zouden we nu... Dat was een tijdje wel aardig om in de gaten te hebben welke relatie problemen we zo vermeden.
Het is een kwestie van opletten, als ik merk dat er iets speelt in mij, hetzij naar aanleiding van haar gedrag of woorden, of wat gaande weg ontstaat in mij, dan kom ik ermee naar buiten, ook al is het niet fraai of zelfs wel absurd. De moed te hebben het te zeggen ook al zou het het einde van het contact beteken.

Waar ze me mee geholpen heeft is met de vraag: wat maakt nou dat...? Maite had me er al op gewezen dat ik met mijn Zelfvergevingen niet dieper zocht dan wat aan de oppervlakte voelbaar was. Had ik verdriet, dan vergaf ik mezelf dat, bijvoorbeeld. Ik vertelde Mirjam wat Maite had geschreven op het forum. Mirjam begon mij van toen af te vragen: wat maakt nou dat je dit verdriet voelt? Die manier van vragen had ze eens geleerd. Daar wilde ik dan niet zo graag naar kijken, dus ik moest mezelf echt ertoe zetten om dat te doen en de achtergronden van zo'n verdriet opzoeken en Zelfvergeven tot in de wortel van waar het stamt.
Dikwijls moest de vraag: wat maakt nou dat...? een paar keer achtereen gebruikt worden om door lagen heen te gaan van opgestapelde gevoelens.

Je zult wel begrijpen dat ik nog al eens met verbazing naar Mirjam keek, omdat het toch wel behoorlijk uniek is om iemand tegen te komen die bereid is Zelfoprechtheid te beoefenen, en dan nog wel in een overeenkomst. Dat is nogal een commitment!


Wordt vervolgd

wie weet een goed Nl woord voor commitment?
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Gebruikersavatar
Martijn
Berichten: 980
Lid geworden op: 09 mar 2009, 17:01
Locatie: Valthermond
Contacteer:

Re: niet te vergelijken

Bericht door Martijn »

Ik vergeef mezelf toegestaan en geaccepteerd te hebben mezelf te definieren als degene die met Mirjam vrijt.
Bezoek mij op Facebook: www.MartijndeGraaf1001.facebook.com
Plaats reactie

Terug naar “Onderzoek van Relatie versus Agreement”