Compassie en Empathie

[admin1]

V. Hoe kan ik compassie en empathie hebben zonder gedachten, gevoelens en emoties?

A. Het is interessant dat mensen compassie en empathie ervaren jegens wat andere wezens ervaren in deze wereld. De compassie en empathie die gevoeld worden zijn van de mind en men definieert zich als zodanig om te kunnen rechtvaardigen dat men niet opstaat en de oplossing werkelijk leeft als en voor deze wereld - want door van zichzelf te accepteren en toe te staan compassie en empathie van de mind te voelen voor iets of iemand, 'geeft' men blijkbaar om iets of iemand en is men 'van binnen een goed mens' - maar toch doet men niets praktisch in en als zelf om de oplossing te leven voor wat er in en als deze wereld gedaan is = wat onze verantwoordelijkheid is.

Dus: het gaat niet om het 'voelen' van compassie en empathie voor iets of iemand, want dit is afscheiding en daarmee versterk je in werkelijkheid de situatie/ervaring van het wezen waarvoor je compassie en empathie voelt.
Want wat je in feite doet is in jezelf een verklaring van angst afleggen - je hoopt dat je zelf nooit zoiets hoeft te ervaren, en je verbergt dan je angst achter het voelen van compassie en empathie van de mind.

Daarom, zoals ik al zei - het gaat niet om het voelen van compassie en empathie voor iets of iemand, maar om, wanneer je ziet dat zulk misbruik toegestaan en geaccepteerd wordt, op te staan in zelfrealisatie als jij en de verklaring te leven: Tot hier en niet verder - en zelf het in jou toegestane en geaccepteerde misbruik te stoppen. Want misbruik bestaat in deze wereld omdat we zelfmisbruik in en als onszelf toestaan en accepteren.

Ik stel dan ook voor om nauwkeurig na te gaan hoe je jezelf gedefinieerd hebt in het empathie en compassie moeten voelen - denkend en gelovend dat als je geen empathie/compassie voelt, dat je dan niet bestaat.

Wat is compassie in en als eenheid en gelijkheid als leven:
De levende verklaring van zelf dat je niet jezelf op zult geven als alles als één en gelijk - maar alles zult doen wat nodig is, alles op het spel zet, om te verzekeren dat alles van jou als alles dat bestaat hier is als leven als alles als één en gelijk en dat je niets minder zult accepteren en toestaan dan wie je werkelijk bent hier in elk moment van ademhalen - en dit ook zo in een ander als jou.

Ik begrijp dat de levende verklaring van compassie nogal ongewoon lijkt - je kunt echter beginnen met compassie voor jezelf te leven, jijzelf in praktijk want het begint altijd in en als zelf, en jezelf te realiseren als compassie door niets minder te accepteren en toe te staan dan wie je werkelijk bent in elk moment van ademhaling - zelfliefde dus = niet toe te staan en te accepteren dat de mind met gedachten/gevoelens/emoties jou dicteert wie je bent - je geeft jezelf de kans om jezelf hier zelfoprecht te leven.
Want hoe kun je weten wat compassie werkelijk is als je compassie nog niet geleefd hebt als de levende verklaring van en als jezelf in zelfoprechtheid hier...

Mykey